Özet

1957 yılında Sputnik I isimli Sovyet uydusunun başarıyla uzaya gönderilmesinin ardından başlayan “Uzay Çağı”, uluslararası ilişkilerde yeni bir dönemin başlamasına vesile olmuştur. Yumuşak güç anlayışının ön plana çıktığı bu dönemde teknolojinin önemi daha iyi anlaşılmış ve elektronik bilgisayar sistemleri, radar, uydu, balistik füze, roket, atom bombası, nükleer silah vb icatlar birbirini izlemiştir. Uzay teknolojisi, devletler açısından hem prestij hem de bilgi kaynağı olarak görülmeye başlamıştır. Uluslararası ilişkilerde meydana gelen bu yeniliği açıklama hususunda ise jeopolitik teorilerin yetersiz kaldığı gözlenmiştir. Bu bağlamda dış uzayın jeopolitiği olarak geliştirilen astropolitik, sürekli gelişen ve değişen teknolojilerin stratejik olarak uzaya aktarılmasını küresel perspektifte ele almaya çalışmaktadır. Bu çalışma ile uluslararası ilişkilerdeki uzay çalışmaları gelişmelerinin astropolitik perspektiften analizi amaçlanmaktadır.